ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΧΑΛΒΑΣ?

Από την ετυμολογία της λέξης χαλβάς
διαφαίνεται ότι η καταγωγή του γλυκού είναι τούρκικη. Χελβάς στα τούρκικα
σημαίνει γλυκό. Ο χαλβάς φαίνεται να είναι το αρχαιότερο γλυκό της τουρκικής
κουζίνας. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι το έδεσμα έγινε γνωστό στην 
Ινδία από τους Μογγόλους τον 16ο αιώνα. Άλλοι ιστορικοί μελετητές θεωρούν ότι
το γλυκό έγινε γνωστό στις αραβικές χώρες από Τούρκους μετανάστες μόλις πριν
από εκατό χρόνια. 

Παρασκευάζεται κυρίως από
ταχίνι, ζάχαρη και φυτικά έλαια. Για να παρασκευαστεί ο χαλβάς αποφλοιώνεται το
σουσάμι και στη συνέχεια ψήνεται και αλέθεται για να παρασκευαστεί το ταχίνι. Η
ζάχαρη και το νερό ανακατεύονται και ψήνονται στη φωτιά μέχρι το μείγμα να
μετατραπεί σε καραμέλα. Γλυκό με συστατικά φυτικής προέλευσης και υψηλής
θρεπτικής αξίας, ιδιαίτερα δημοφιλές σε περιόδους νηστείας (ιδιαίτερα τη
Σαρακοστή), καταναλώνεται σαν κύρια τροφή ή σαν επιδόρπιο με κανέλα ή λεμόνι. 

Ο χαλβάς είναι πλούσιος
σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο,
ψευδάργυρο, σελήνιο και αντιοξειδωτικές ουσίες. Όσον αφορά τη θερμιδική αξία
του γλυκού, ο συνδυασμός των συστατικών του (σουσαμιού και σακχάρων) του
προσδίδουν υψηλό ενεργειακό περιεχόμενο.

Το γεγονός ότι ο χαλβάς
αποτελείται κατά 60% από ταχίνι, έχει ως αποτέλεσμα  οι ευεργετικές
ιδιότητες του σπόρου να μεταφέρονται και στο γλυκό.

Ο χαλβάς βάσει
των ιδιοτήτων του μπορεί να αποτελέσει τροφή πολύ ωφέλιμη για τον οργανισμό.
Είναι πλούσιο σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, αμινοξέα, βιταμίνες και
αντιοξειδωτικές ουσίες. Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε λίγο είναι η υψηλή του
θερμιδική αξία.